بهترین قرص تاخیری و حجم دهنده خارجی واردنافیل

بیماری اختلال نعوظی در اکثر مردان رایج است. مردان سیگاری، پابه سن گذاشته، درگیر با بیماری های خاص و سبک زندگیه بی تحرک از مهمترین عوامل بروز اختلالات نعوظی و همچنین زود انزالی در آقایان محسوب میشوند.

متخصاصان و دانشمندان حوزه ی پزشکی پس از تحقیقات فراوان چندین و چند ماده ی موثر را برای تاثیر گذاری در نعوظ آقایان تاکنون کشف و معرفی نموده اند.

واردنافیل یکی از آن جمله داروهاییست که برای مبارزه با ناتوانی جنسی مردانه پاسخ مناسبی میدهد. این ماده بعنوان بهبود سایز و زمان تاخیر در انزال مردانه شناخته میشود.

واردنافیل در دسته ای از داروها به نام مهارکننده های فسفودی استراز (PDE) قرار دارد. با افزایش جریان خون به آلت تناسلی در هنگام تحریک جنسی عمل می کند. این افزایش جریان خون می تواند باعث نعوظ قویتر شود. در نعوظ قوی حجم و طول قابل ملاحظه ای برای شکل گیری دخول بهتر فراهم میگردد.

قرص واردنافیل تاخیری و حجم دهنده خارجی

واردنافیل یک قرص خوراکی جنسی است که به سرعت همراه با آب در بدن تجزیه میشود. قرص واردنافیل همانند اکثر قرص های نعوظی حدودا 60 دقیقه قبل از رابطه ی جنسی میتواند بهمراه غذا و یا به تنهایی توسط مردان مصرف شود.

قرص واردنافیل در ترکیب با تحریک جنسی، با افزایش جریان خون در آلت تناسلی به مردان کمک می کند تا نعوظ داشته باشند. این دارو در برابر بیماری های مقاربتی (مانند HIV، هپاتیت B، سوزاک، سیفلیس) محافظت نمی کند.

در رده بندی دارویی میتوان واردنافیل ها را در کنار سیلدنافیل و تادالافیل ها قرار داد. واردنافیل نسبت به سیلدنافیل ها تاثیرگذاری کمتری دارد با این حال طول ماندگاریش در بدن بیشتر است.

یکی از مزایای استفاده از قرص واردنافیل عدم تاثیر گذاری بر بینایی میباشد، موضوعی که مصرف کنندگان سیلدنافیل را در سرتاسر جهان به ستوه آورده است.

لازم به ذکر است قرص واردنافیل علاوه بر توانایی هایی که در درمان اختلالات نعوظی شایع مردانه دارد، ممکن است در بهبود انزال زودرس موثر باشد، جایی که ممکن است زمان نفوذ تا انزال را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

توجه به تعداد مصرفی دارو همیشه ضروری است، با توجه به میزان ماندگاری بیشتر دارو در بدن بهتر است با مقدار بسیار پایینی همیشه همراه شود در غیر اینصورت بروز پریاپیسم احساس خواهد شد.

قرص واردنافیل را چگونه مصرف کنیم؟

این دارو برای مردانی که شرایط جسمانی نرمالی را طی کرده و تنها به علائم انزال زود رس و عدم نعوظ بهتر مبتلا هستند بسیار خوب جواب میدهد.

قبل از شروع مصرف بهتر است دستان خود را چک کنید و در صورتی که از تمیزی دستان خود مطلع هستید آن را مصرف نمایید.

این دارو را به هیچ وجه نجوید و آن را با مقداری آب قورت دهید.

بهترین زمان یکساعت قبل از برقراری روابط جنسی است.

قرص های متلاشی کننده واردنافیل به طور متفاوتی نسبت به قرص های روکش دار واردنافیل در بدن جذب می شوند. بدون مشورت با پزشک خود از یکی به دیگری تغییر مکان ندهید. اگر وضعیت شما بهبود نیافت به پزشک خود اطلاع دهید.

دوزهای مصرفی این دارو چه هستند؟

همانند گزینه های دیگر قرص های نعوظی، واردنافیل ها نیز با میزان دوز پایین و بالا در دسترس هستند.

شناخته شده ترین دوزها به صورت زیرند:

2.5 میلی گرم

5 میلی گرم

10 میلی گرم

20 میلی گرم

شرایط مصرفی را پزشک تعیین میکند اما به میزان کشش و علاقه مندیتان در صورتی که دوزهای پایین تر جواب نداد میتواند دوز قویتری را مصرف نمایید.

حتما بخوانید : ژل خوراکی جنسی کاماگرا

عوارض شایع مصرف قرص واردنافیل

همانند سایر مهارکننده های PDE5 این دارو نیز ممکن است نوسانات بدی را از خود بروز دهد. اخیرا fda تاکید نمود که مصرف بی مهابای این دارو و یا هر گونه اعتیاد بدان ممکن است در طولانی مدت روی کاهش شنوایی اثرات منفی از خود برجای بگذارد.

عوارض جانبی مکرر خاص قرص واردنافیل حالت تهوع است. عوارض جانبی نادر عبارتند از درد شکم، کمر درد، حساسیت به نور، دید غیر طبیعی، درد چشم، ادم صورت، افت فشار خون، تپش قلب، تاکی کاردی، آرترالژی، میالژی، بثورات پوستی، خارش و پریاپیسم.

در یک شرایط خطرناک بخصوص برای بیماران فشار خون بالا ممکن است مصرف قرص واردنافیل باعث بروز حمله ی قلبی شود.

توصیه ها قبل از مصرف دارو

نکته مهم اینست که بهنگام تجویز پزشک به اطلاع دهید که در حال حاضر چه داروهایی را مصرف میکنید. داروهای جنسی در شرایط که در عین حال به مکمل های تنظیم فشار خون واکنش منفی نشان میدهید میتواند خطرناک باشد.

قرص واردنافیل را یک مریض قلبی نباید مصرف کند، بیماران ضایعات نخاعی نیز برای مصرف قرص های جنسی با اخطارهایی روبه رو هستند.

توجه به تداخلات داروهای زیر نیز میتواند شما از بروز عوارض احتمالی حفظ نماید:

آلفا بلوکرها مانند آلفوزوسین (Uroxatral)، دوکسازوسین (Cardura)، پرازوسین (Minipress)، تامسولوسین (Flomax، در Jalyn) و ترازوسین. آمیودارون (Cordarone، Pacerone)؛ داروهای ضد قارچی مانند فلوکونازول (Diflucan)، ایتراکونازول (Onmel، Sporanox) و کتوکونازول (Nizoral). کلاریترومایسین (Biaxin، در Prevpac)؛ دیسوپیرامید (Norpace)؛ اریترومایسین (E.E.S.، E-Mycin، Erythrocin)؛ هالوپریدول (Haldol); مهارکننده های پروتئاز HIV شامل آتازاناویر (Reyataz، در Evotaz)، ایندیناویر (Crixivan)، ریتوناویر (Norvir، در Kaletra)، و ساکویناویر (Invirase). داروهای فشار خون بالا یا ضربان قلب نامنظم؛ سایر داروها یا درمان های اختلال نعوظ؛ متادون (دولوفین، متادوز)؛ موکسی فلوکساسین (Avelox)؛ پیموزاید (Orap)؛ پروکائین آمید؛ کینیدین (در Nuedexta)؛ سوتالول (Betapace، Sorine، Sotylize)؛ تیوریدازین؛ و وراپامیل (Calan، Covera، Verelan، دیگران).